Dit opiniestuk komt er als reactie op het stuk van Jan Denys in De Morgen.
Beste Jan,
Persoonlijk dacht ik dat in het dossier Delhaize alles al gezegd werd. Mogelijks wel, maar ik schrik toch écht van enkele van je opmerkingen in je opiniestuk, dus richt ik mij hoogstpersoonlijk tot jou.
Ik vind het vreemd dat je als arbeidsmarktdeskundige stelt dat “anno 2023 hooggeschoolden de grootste groep vormen”. Jan, je hebt gelijk voor de hele arbeidsmarkt, maar je zou toch ook moeten weten dat in de retail nog steeds veel kortgeschoolden werken, zeker in de betrokken winkels. Het zijn veelal oudere werknemers die het moeilijk gaan hebben op de arbeidsmarkt. En ik hoor je nu al hardop denken “ja, maar zij gaan toch hun job behouden”. Iedereen wéét dat dit niet correct is. Als arbeidsmarktdeskundige zou je moeten weten dat het werk bij een franchisenemer anders wordt georganiseerd. Er wordt meer beroep gedaan op precaire contracten zoals jobstudenten, flexijobs en interim. Kijk zeker maar eens naar je eigen klantenbestand. Hoe zou een franchisenemer betere resultaten kunnen neerzetten als hij met hetzelfde personeel aan de slag moet als Delhaize? Dus werkzekerheid is erg relatief. Je zegt het trouwens zelf in je stuk: “Via cao 32 bis zijn er bovendien waarborgen dat rechten, minstens tijdelijk, gevrijwaard zijn.” Mag ik vriendelijk de nadruk leggen op minstens tijdelijk …?
En juist daarover willen we een volwassen debat met de directie. Maar telkens weer wordt die deur gesloten. De Wet-Renault moet herschreven worden, daarover zijn we het zeker eens. Delhaize wil zelfs de Wet-Renault niet toepassen voor de 280 personen die hun job verliezen op het hoofdkantoor. De wet zegt immers dat ze van toepassing is indien meer dan 30 personen worden ontslagen binnen een periode van 60 dagen tijd. Delhaize gaat nu de salamitechniek toepassen en ervoor zorgen dat er nooit meer dan 30 personen worden ontslagen binnen dezelfde periode. Ook al kondigden ze de 280 ontslagen in één keer aan. Dat is een duidelijke omzeiling van de wet.
En ik wil hierbij toch even dieper ingaan op het nut en het bestaansrecht van de Wet-Renault. Vakbonden en politiek hebben na de sluiting van Renault een duidelijke keuze gemaakt: nooit meer mogen werknemers geconfronteerd worden met de kille beslissing van het management zonder dat hen de kans wordt geboden om in overleg te zoeken naar alternatieven om zo het aantal ontslagen te beperken. We hebben de procedure telkens heel nauwgezet opgevolgd in de sector. Herstructureringen bij Carrefour en Makro werden correct onderhandeld. Bij Makro heeft de directie er uiteindelijk een commercieel zooitje van gemaakt, dat kan je de vakbonden niet kwalijk nemen. Integendeel, meermaals hebben we aan de alarmbel getrokken, maar de directie bleef koppig verder doen. Ook hier weer bij Delhaize.
We worden als vakbonden snel in de hoek van de “conservatieven” gezet, maar als we dan vragen om creatief met een werkgever mee na te denken, om samen te bekijken hoe rentabiliteit toch gegarandeerd kan worden, dan moeten we gewoon zwijgen.
Wij weigeren hier te zwijgen. Wij willen een volwassen en eerlijk debat met de directie. Dit is toch de essentie van het Belgisch overlegmodel. Een overlegmodel waar ik nog steeds enorm fier op ben.
Kristel Van Damme is verantwoordelijke Retail bij ACV Puls.
